Μήπως προσπαθείς να ξεφύγεις από το σκοτάδι σου;
Ο πόνος σου μοιάζει σαν κάτι ξένο που θες να το ξεκολλήσεις από μέσα σου;
Δεν είναι
Είναι εσύ
Εσύ που απογοητεύεσαι, εσύ που λυπάσαι, εσύ που φοβάσαι, εσύ που θυμώνεις, που στη μέρα σου δεν παίρνεις χαρά, που τις νύχτες σου δεν έχεις κάποια όμορφη σκέψη να σε νανουρίσει.
Τι σκέφτεσαι;
Πόσο απογοητεύεσαι, πόσο λυπάσαι, πόσο φοβάσαι, γιατί;
Μείνε στη σιωπή και άκου τον πόνο σου. Άσε μόνο αυτόν να μιλάει. Απομόνωσε τη λογική. Απελευθέρωσε συναίσθημα.
Μπες στο σκοτάδι σου, γνώρισε τον εαυτό σου.
Αφήνεσαι να σε φροντίσουν;
Αφέσου.. χαλάρωσε και μείνε να λάβεις αυτά που ο άλλος έχει να προσφέρει σε σένα. Μείνε να απολαύσεις.
Κι αν κάποια ενοχή ξεπηδήσει, να θυμάσαι ότι δεν είναι δική σου, όμως αυτά που έχεις μπροστά σου είναι.
Η αγάπη...πόσο σημαντική μας είναι;
Μας αγκαλιάζει, μας μαλακώνει, μας προσφέρει ασφάλεια, ανακούφιση, ευφορία, ένα αίσθημα πληρότητας, κι ας μην τά 'χουμε όλα.